آتش است این بانگ ناى و نیست باد

یه وقت خودتُ به آب و آتیش مى زنى که فقط ببینى ش حتى شده از دور، یه وقت هم مى شینی جلو آتیشى که وسطش ـه، داره جزغاله میشه، جیغ و ویغ ش هواست؛ دستاتُ گرم مى کنى، یه چاى آتیشى مى زنى، سازدهنى مى زنى و یه ترانه زمزمه مى کنى.

آ کن ببینم

یه تفاوت ظریفى هست بین آدمِ زبون باز و آدمِ خوش صحبت، تشخیص این دو از هم شاید سخت باشه ولى عدم تشخیص...واى از عدم تشخیص!

تبعات طبقاتی

"نه گفتن" طبقاتی از تبعات داره...خدا نکنه بعد "نه گفتن" زمین، زیر پات بلرزه که اگه بلرزه طبقه طبقه ی اون تبعات آوار میشه رو سرت...شاید هم زحمت کشیدند آوارش کردند.

یا قاضى الحاجات کو بقیه ى حاجات؟

حدود ١٠ روز پیش با عزیزى اندر باب زعفرون حرف مى زدم و لذت پاک کردن و لمس گلبرگ هاى خوشرنگش، دیروز عزیز مذکور تماس گرفتن "عزیزم کجایى؟کجایى عزیزم. بیا گل زعفرون خریدم زود پاک کنى عزیزم!" سوال درگیر کننده اى که از دیروز ذهن بنده رو مشغول کرده این ـه که چرا بقیه ى لذت هاى زندگى این قدر زود جامه ى عمل نمى پوشن؟

عزادارى با مخلفات

میشه پیرهن سیاه پوشید و تمام یه خیابون رو دنده عقب گرفت و زیر صداىِ نوحه ىِ ایستگاه صلواتى ها دم گرفت "سوار شو یا بگیر این شماره رو".

آلزایمر بگیرم هم یادم ـه.

یه حرفهایى هیچ وقت از یاد نمیرن حتى اگه آلزایمر بگیرى.

کى عزادار تره؟

اون راننده تاکسى که پیرهن مشکى پوشیده و کرایه ى متعارف رو مى گیره و موقع پیاده شدن میگه "در پناه خدا" عزادار ترین ـه. 

تو خوب ترینى اگه بمیرى

به نظرم این عرف رایجى که اکثر ما مردم داریم وقتى کسى مى میره، خوب دو عالم میشه از زشتى خیلى از رفتارهاى بد کم مى کنه.

البته که هیچ خوب و بدى پیش خدا گم و گور نمیشه. 

زن ایرانى در نقش همسر

در جامعه ى ما، مادر بودن خیلى مهمه در این راستا تلاش هاى زیادى قبل از دنیا اومدن بچه و بعدش انجام میشه که همه رو میشه به ایفاى نقش مادرى ربط داد ولى اینکه نقش قبلى و مهم دیگه اى بوده که به حکمت و قدرت خدا و دست طبیعت منجر به شکل گیرى نقش مادرى و اساسا مادر شدن شده به فراموشى سپرده میشه. نقش همسرى بعد چند سال اول زندگى، شاید هم همون اول فراموش میشه، اون قدر که زن همه ى هم و غم ش رو در بچه مى بینه و کانون ابراز محبتش بچه است... این شاید یکى از چرایى روابط نه چندان جالب عروس و مادرشوهر باشه، یه چرایى غم انگیز.

حضرت دوست

هزار تا دوست هم که داشته باشى تو دوست ترینى.

خیلى سخته آموخته هاى تئورى رو عملى کرد.