صفحات افراد معروف و مشهور تو اینستاگرام و سایر شبکه ها پر از ابراز احساسات ـه،خوبه خیلی خوبه که آدم از حس و اثری که از کار هنرمند،ورزشکار و ... ای گرفته رو با اعلام تشکر و رضایت بیان کنه ولی چه جور بیانی آخه؟!
"صبح بخیر عشقم."
"زندگیم خوب شد پست گذاشتی وگرنه از دلتنگی می مردم!"
"فالوووم کن که حالم خوب شه"
از بعضی کامنت ها و نظرات پسرها و آقایون هم با سرعت نور گذر می کنیم، چیزی که برام عجیبه این همه تظاهر و پوشال ـه که خیلی اوقات صرفا به خاطر تیپ و لباس افراد و نه توانمندی شون ابراز میشه...عجیب تر اینکه مثلا تو این جماعت بعضی افراد ظاهرا مذهبی هم هستن که این ابراز احساسات رو اصلا عیب نمی دونن...به هیچ وجه!
خیلی وقتها خود فرد معروف هم مقصره چراکه هم کارش هم نحوه ی ارتباطش غلط محضه خصوصا واسه جامعه ای که منع سنی معنای دقیقی نداره و چندان اجرایی نشده،حتی از طرف خیلی خانواده ها.
احساساتی که بهترین دریافت کننده ش شریک زندگی آدم ـه به کسی ابراز میشه که غیر از نارضایتی خداوند، هیچ نتیجه ای نداره شاید یه فالو و لایکی!ولی واقعا چه ارزشی داره؟چه دردی رو درمون میکنه؟چه پیشرفتی رو موجب میشه؟-همه هیچ!
خانواده های از هم گسیخته،بچه های پرده دریده،جامعه ی منتظر!!
بیشتر از اینکه ناراحت باشم، وحشت زده و نگرانم!
