و ساعت هموجور نواخت :))

دانشکده ی ما یه جورایی مرکز شهره،این طور که دور و برش بازار کتاب،کاغذ و تبلیغات،ساعت،کت و شلوار داماد، لباس عروس و وسایل سفره ی عقد،آینه شمعدون،آجیل جات،میوه و سبزی،گوشت و ... موجوده.

تولد یکی از دوستان بود و حسب الامر بعد کلاس اول با دوست جان از دانشکده زدیم بیرون و رفتیم سمت ساعت فروشی ها، یه ساعت زرد رومیزی کوکی خریدیم و ساعتش هم واسه ١٠ دقیقه بعد کوک کردیم که وقتی کادو به دستش رسید ساعت زنگ بزنه!

تا کاغذ کادوی خوب پیدا کنیم طول کشید و در حین بریدن کاغذ کادو تو مغازه ساعت زنگ زد،دوباره یکم جلوتر تنظیمش کردیم و کادو به دست(زیر چادر البته)رفتیم سر کلاس و کادو رو به دوست متولد رسوندیم!

استاد هم اشاره کردند که دیر اومدین دیگه شلوغ نکنین، زود بشینین سر جاتون.  

کادو دست دوست متولد بود که ساعت نواخت...هموجور نواخت تا دوست متولد از کلاس رفت بیرون، کاغذ رو باز کرد، ساعت رو از جعبه درآورد و خاموشش کرد!

شکر ایزد که استاد هم خندان گشتند و ما رو از کلاس پرت به بیرون نکردند!

خوش گذشت بسی :)

هیچ چیز مثل مرگ تازه نیست.

خونه ی ما یه جوری ـه که اگه سر و صدای همسایه طبقه پایین بالا باشه و گوش بچسبونی به دیوار یا کف،خصوصا تو اتاق من،صداهاشون رو می شنوی!

دیشب داشتم یه مقاله در مورد خودسوزی و قتل و روش افتراقش تو پزشکی قانونی می خوندم و عکس های جسدای پزشکی قانونی رو می دیدم که یه صدای ویز ویزی اومد،گوش چسبوندم به دیوار و فحش و ناسزاهای آقا نسبت به خانوم و خانواده ی خانوم رو شنیدم و خب بعد از یافتن منبع ویز ویز مشغول کار خودم شدم صرفا به خودم گفتم این آقا سکته نکنه این قدر عصبانی ـه،صبح آقا سکته کردن و فوت کردن. 

کاش آخرین فریم زندگی این آقا بهتر از اینا بود...آخرین فریم زندگی همه مون.

+درک نمی کنم آدمایی که بعد مرگ کسی میگن آدم خوبی بود، وقتی نبوده!

نیازمند زیارت فوری و فوتی!

خوبی حرم رفتن تو عزاداریا اینه که دیگه وقتی تو خیابون تهران راه میری و اشکت روونه کسی باتعجب نگاهت نمی کنه و ربطی به کات کردن با بوی فرند و سوشال فرند و مرگ فرند و درد فرند نداره!

در نهان خانه ی دلِ من جز تو جای دگر فرا نبود!

نزدیکای دانشگاه که می رسم که میخوام از سردر بگذرم و برم داخل؛ سرم رو میندازم پایین؛ نه واسه ترس از حراست و گیر دادن شون،واسه ندیدن سردر!

انگار که اون نوشته میخ و چکش باشه واسه دل من!هزار هم دلیل و علت داشته باشم پیش خودم باز این صدای چکش می پیچه تو سرم.دنگ دنگ دنگ!

تک تک این لحظه ها حس می کنم چقدر دوستت دارم آخدا...چقدر زیادتر دوستم داری!

فاصبر لحکم ربک فانک باعیننا

واسه نشریه دانشکده دنبال مطلب بودم یادم اومد از وبلاگ خانم مریم روستا،که یه تفسیر صمیمی از آیات داشتن،مطلبایی که میخواستم رو پیدا کرذم اتفاقا هم از آیه گرافی عکس های خیلی خوبی پیدا کردم که با ذکر منبع تو نشریه چاپ شه بعد رسیدم به آیه ی ٤٨ سوره ی طور!آبی بود رو آتیش. 

خصوصا تو این روزا...اونجا که میگه "فانک باعیننا" میشه نفس راست کرد..اون قدر که راست شکمی هم راست شه راستکی!:)

+سبز خواهم شد..می دانم..می دانم!فروغ فرخزاد