خوش به حالت؛پیش خودت هستی!
بابابزرگم دو تا سخن خیلی معروف دارن که بابا همیشه می گن یکی ش اینه"تا می تونی خونه ی دل بساز،خونه گل به بادی بنده!"
علی ای حال با خونه دل پایتخت نشین اسم قشنگم رفتیم انقلاب،بیشتر کتابا رو از چتر خریدم،چتر هم دکور خوشگل و آرامش بخشی داره هم فروشنده های خانم خوش رویی و از همه مهم تر Wi-Fi داره!
خانم فروشنده خیلی اصرار داشتن من کتاب کافه پیانو رو بردارم،من رمان می خونم اما نه یه رمانی مثه کافه پیانو.بار اول گفتم نه،بار دوم گفتم از نویسنده اش خوشم نمیاد،باز فروشنده خانوم اصرار داشتن اگه این دفعه نمی خرم دفعه بعد حتما حتما بخرمش و بخونمش!!:-میز عادل فردوسی پور
در نهایت اضافه کردن که شخصیت دختر داستان چادری ــه و خیلی محجوب و ملیحه اون قدر که همه عاشقش میشن،از وقتی ما وارد کتاب فروشی شدیم ایشون یاد این شخصیت افتادن!
کتاب فروشی افق هم رفتیم،البته اسما کتاب فروشی بود یه چیزی تو مایه های بقالی مش رمضون بود،کتاب،کاکتوس،کیف صنایع دستی،ظرف و کاسه ی سفال،ماگ های شعر نوشته،هفت سنگ،دستبند،گوشواره،ساعت،پیکسل همه چیز داشت!کتاب قصه هاش هم خیلی خوب بود،یه کتابی بود عنوانش عروسی داشت شعراش خیلی خوب بود اسم کتاب کامل یادم نیست،مشکوة اگه یادته بگووو جانم.
قسمت جالب تر ماجرا اینجا بود که مشکوة خانم اعلام کردن یه کتاب انتخاب کن من واست بخرم بعد من هرچی انتخاب می کردم می گفت نه،به زور میخواست کتاب "آن ها" ی فاضل نظری رو بخره که 8 تومن بود!در نهایت کتاب "اسمش همین است" از علیرضا آذر رو خرید.سر یه دستبند 4 تومنی چه کارا که نکرد!
اگه چند دقیقه دیگه تو کتاب فروشی بحث می کردیم آقای صندوق دار زنگ می زدن 110.
ولی خب چوب خدا که صدا نداره تو کافه حسابی به خرج افتاد،اگه پای اسلام وسط نبود از کافه میومدیم بیرون.فقط ترسیدیم پشت سر چادریا بگن خسیسن!
بالشتکاشون هم انداختیم پایین.
تازه آخر کار دریافتیم عقب کافه هم میز داره،البته اونجا هواش دو نفره بود به درد ما نمی خورد!
+تشکرات خاصه از مشکوة،مامان خوبش،مامان بزرگ مهربونش.
