هیچ چیز مثل مرگ تازه نیست.

خونه ی ما یه جوری ـه که اگه سر و صدای همسایه طبقه پایین بالا باشه و گوش بچسبونی به دیوار یا کف،خصوصا تو اتاق من،صداهاشون رو می شنوی!

دیشب داشتم یه مقاله در مورد خودسوزی و قتل و روش افتراقش تو پزشکی قانونی می خوندم و عکس های جسدای پزشکی قانونی رو می دیدم که یه صدای ویز ویزی اومد،گوش چسبوندم به دیوار و فحش و ناسزاهای آقا نسبت به خانوم و خانواده ی خانوم رو شنیدم و خب بعد از یافتن منبع ویز ویز مشغول کار خودم شدم صرفا به خودم گفتم این آقا سکته نکنه این قدر عصبانی ـه،صبح آقا سکته کردن و فوت کردن. 

کاش آخرین فریم زندگی این آقا بهتر از اینا بود...آخرین فریم زندگی همه مون.

+درک نمی کنم آدمایی که بعد مرگ کسی میگن آدم خوبی بود، وقتی نبوده!