باده نوشیده شده پنهانى

اینکه ته ته ٩٤ ختم شد به راهیان وقتی فقط ١٥ ساعت مونده بود به حرکت،وقتی کارمند بانک گفت من یه میلیارد هم بهم بدن پا نمیزارم اونجا و نمی دونست من چقدر راهیان لازمم همه اش واسه این بود که این سال ٩٤ یکم بهتر تموم شه.

یه جاهایی اون قدر حالش خوبه که تو اگه بدترین حال عالمم داشته باشی رو به راه میشی، بد ترین حال عالم نمود بیرونی نداره، میشه بگی بخندی حالت بد باشه،میشه بگی بخندی و تو دلت رخت بشورن. 

آخر همه حالای خوب شده ی ته سفر،بسته خاک تفحص که فقط به چند نفر رسید اون قدر حال خوب کن هست که بی خیال خیلی غصه ها شی و دو دستی خودتُ بسپری به خدا.

اون قدر دلم بهت گرمه که تو سرمای صفر کلوین هم زنده می مونم، زنده ی زنده.  

الهی شکرت. 

اردوی جهادی در پیش است.