چه"به تو چه" ها که در دل نهان شد

غالب اوقات تو کیفم یه کتاب غیر درسی هست که تو راه دانشگاه یا بین کلاس بخونم.امروز کتاب "سوکورو تازاکى بى رنگ و سال هاى زیارتش" از هاروکى موراکى تو کیفم بود و اومدم بخونم یکی از دوستان سلام علیکمی(رابطه صرفا در حد سلام علیک، حتى اسم ایشون رو نمی دونم) یا یه نگاه مچ گیرانه پرسید رمان ـه؟به تجربه فهمیدم رمان در نظر عده ای همون نوشته های م. مؤدب پور و امثالهم ـه و بس.پس گفتم نه داستان بلنده(کما که رمان یعنی داستان بلند)فلذا حضرت فرمودن درسهای خودت رو بخون که فردا که رفتی بالا سر مریض هاج و واج نمونی چی چی بود این مرض؟

متاسفم واسه خودم که بنا به رعایت یه سری موازین نگفتم"اصلا و ابدا به شما مربوط نیست".